စာအုပ္အငွားဆုိင္ လြမ္းခ်င္း

ဓာတ္ပုံ−ညီညီေဇာ္(7daydaily)

စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးထဲသုိ႔ ၀င္လိုက္သည့္အခါ တိတ္ဆိတ္ျခင္းက စတင္ဆီးႀကိဳႏႈတ္္ဆက္သည္။

ညီညီညာညာ   စီထားပံုရေသာ္လည္း ကိုင္တြယ္သူမရွိ သည့္ စာအုပ္စင္တန္းမွာ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းတက္လ်က္။ စာအုပ္စင္တန္းေပၚက ၀တၳဳစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေနာက္ေက်ာဖံုးကေနတစ္ဆင့္ အတြင္းဘက္အဖံုးထဲကို လွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘာပင္ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ဂဏန္းတြဲမ်ားက အတန္းလိုက္။ ၁၀၅/၇/၁၂၊ ၈၇/၈/၁၂၊ ၉၄/၉/၁၂ စသည္….။

ထိုဂဏန္းေတြက စာအုပ္အငွားဆိုင္ကေန စာအုပ္ငွားမည္ဆိုလွ်င္ ဆိုင္ကစာရင္းစာအုပ္ တြင္ စာရင္းသြင္းၿပီးေနာက္ ငွားရမ္းမည့္စာအုပ္တြင္ပါ မွတ္သားေပး ျခင္း ဆိုသည္ကို စာအုပ္ငွားရမ္း ဖတ္႐ႈသူမ်ား သိၾကပါလိမ့္မည္။ ဂဏန္းတြဲသုံးခု ေရးသားထားသည့္ အနက္ ေရွ႕ဆံုးဂဏန္းမွာ စီနီယာနံပါတ္ကို ရည္ၫႊန္းပါသည္။ အလယ္ကေတာ့ ေန႔စြဲကိုရည္ၫႊန္း ၿပီး ေနာက္ဆံုးဂဏန္းမွာေတာ့ အဂၤလိပ္လကို မွတ္သားျခင္းျဖစ္သည္။ ေရွ႕ဆံုးက စီနီယာနံပါတ္ ကို ၾကည္႔လိုက္႐ံုျဖင့္ တစ္ေန႔တစ္ ေန႔ စာအုပ္ငွားရမ္းမႈအေရအ တြက္ကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္ၿပီး စာအုပ္ေနာက္ေက်ာဖံုးအ တြင္းဘက္မွာ တစ္တန္းၿပီး တစ္တန္းေရးသားထားေသာ ရွည္လ်ားလွသည့္ ထိုဂဏန္းတြဲ မွတ္သားမႈမ်ားမွတစ္ဆင့္ စာအုပ္ တစ္အုပ္၏ ငွားရမ္းဖတ္႐ႈႈမႈႏႈန္း ကို ေတြ႕ျမင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဒါေတာင္ရက္လြန္ယူကာ ငွားရမ္းမႈမပါေသး။ ထိုရွည္လ်ားေပမ်ားလွ ေသာ စာအုပ္ငွားရမ္းမႈ မွတ္တမ္းႀကီးေတြက ယခုေခတ္ကာလ မဟုတ္ပါ။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားဆီကသာ ျဖစ္ေလသည္။

ငယ္စဥ္က မိဘမ်ား၏ လမ္းျပေခၚယူမႈေၾကာင့္ စာအုပ္အငွားဆိုင္ကေလးေတြႏွင့္ စတင္သိကြၽမ္းရသည္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စံုလင္စြာထြက္လာေသာ ကာတြန္း႐ုပ္ျပေပါင္းစံုေၾကာင့္ တစ္ေန႔တေလမွ စာအုပ္အငွားဆိုင္မသြားရလွ်င္ မေနတတ္မထိုင္ တတ္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကိုပူစီ၊ ဒီလံုး၊ ကုိစူပါ၊ သမိန္ေပါသြပ္၊ ဇီးကြက္လစဥ္၊ ဦးကပ္ေစး၊ ရွံစားဒိန္းေဒါင္၊ ျပာဂေလာင္ ျပာလေခ်ာင္၊ အ႐ုိင္း၊ ဦးစိတ္တိုႏွင့္ ေမ်ာက္ညိဳ၊ စံေရႊျမင့္၊ ဘုိဘုိ၊နန္းဦး၊ အပါလြင္၊ တင္ေမာင္၀င္း၊ ကိုေရႊထူး၊ ပိုးဇာ၊ တြတ္ပီ၊ ဒီရဲဂ်ာ စသည့္စသည့္ ကာတြန္း႐ုပ္ျပေတြက ကေလးတစ္ေယာက္၏ အာ႐ံုကို အေတာ္ေလးဖမ္းစားႏိုင္ ခဲ့သည္။

မနက္လင္းၿပီဆိုသည္ႏွင့္ မုန္႔ပင္ မစားႏိုင္ေသးဘဲ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေရွ႕ သြားထိုင္ေစာင့္ခဲ႔သည့္ ေန႔ရက္ေတြက မ်ားမွမ်ား။ မိမိႀကိဳက္သည့္ စာအုပ္အသစ္ကေလးမ်ား ပါလာခဲ့ၿပီဆို လွ်င္ ၀မ္းသာလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ အသစ္စက္စက္ ေကာ့ပ်ံေနသည့္ စာအုပ္ကေလးကိုဖြင့္ကာ နမ္း႐ႈပ္ၾကည့္မိသည္အထိ စာအုပ္အသစ္အနံ႔ေလးေတြကို စြဲေနမိသည္။ မိမိယူေနက်၊ ငွားေနက် စာအုပ္အမ်ိဳး အစားမ်ိဳးကို တျခားသူက ယူသြားၿပီဆိုလွ်င္ေတာ့ ပြဲၾကမ္းေတာ့သည္။ ငွားသြားသူထံ ခဲႏွင့္သြားထုသည္။ ရန္ျဖစ္သည္။ စာအုပ္ကိုမရမက ျပန္လည္ေတာင္းယူ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာအုပ္ဆိုင္က နာမည္ေပးထားသည္။ စာၾကမ္း ပိုးဟူ၏။

ၾကမ္းပိုးတစ္ေကာင္သည္ သူေသြးစုပ္ယူလို႔ရမည့္ ေနရာမွာေပ်ာ္သလို စာၾကမ္းပိုးတစ္ေယာက္ သည္လည္း သူ႔အတြက္ ရသ ေပါင္းစံု စုပ္ယူခံစား၍ရမည့္ စာအုပ္အငွားဆိုင္မ်ားတြင္သာ ေပ်ာ္ေလသည္။ ကေလးအရြယ္မို႔ ေဆာ့ခ်ိန္တန္ေဆာ့၊ ကစားခ်ိန္တန္ကစား၊ ေက်ာင္းစာလုပ္ခ်ိန္ လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း တျခားအခ်ိန္မ်ားတြင္ ေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနရျခင္းသည္သာ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုး အခ်ိန္မ်ားပင္။

မိုးရြာလွ်င္ ထီးတစ္ေခ်ာင္း ျဖင့္ စာအုပ္အငွားဆိုင္ကေလးဆီ ေျပးသည္။ ငွား၍ရလာသည့္ စာအုပ္ေတြကို ပလတ္စတစ္အိတ္ျဖင့္ လံုၿခံဳစြာထည့္သိမ္းရင္း အိမ္ကိုၿပန္သည္။ အိမ္ေရာက္လွ်င္ ေျခေဆးလက္ေဆးၿပီး ျခင္ေထာင္ထဲ ၀င္ကာ စာအုပ္ေတြ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ဖတ္သည္။ အျပင္မွာ မိုးက သဲသဲမဲမဲ ရြာလို႔ေကာင္းေလ စာအုပ္ ေတြ တစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ဖတ္ ကာ အရသာခံ၍ေကာင္းေလပင္။

ေဆာင္းတြင္း ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး ခ်ိန္ ေရာက္လာျပန္လွ်င္လည္း စာအုပ္ႏွင့္ တစ္စက္ကေလးမွ်ေ၀းခ်ိန္မေပးခဲ့ပါ။ မနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္မွာ အခ်မ္းေျပလႈံရင္းစာအုပ္ဖတ္ျပန္သည္။ ညဘက္ေရာက္ေတာ့  ဘက္ထရီမီး၊ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးေတြျဖင့္ ေစာင္ၿခံဳကာ ဖတ္ျပန္သည္။ မနက္ႏိုးလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းမထေသးဘဲ ေစာင္ၿခဳံလ်က္ စာအုပ္ေတြ ေကာက္ဖတ္ေနၿပီဆိုလွ်င္ေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူ က ေအာ္ေတာ့သည္။

ေႏြရာက္လာ ျပန္ေတာ့လည္း စာအုပ္ေတြႏွင့္ ပိုလို႔ေတာင္ နီးနီး ကပ္ကပ္ေနျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းပိတ္ၿပီျဖစ္၍ မနက္လင္းသည္ႏွင့္ စာအုပ္အငွားဆိုင္တန္း ေျပးကာ စာအုပ္ငွားဖို႔ တာစူေတာ့ သည္။ ေလာဘတႀကီးျဖင့္ ငွားလာသည့္ စာအုပ္ေတြျဖင့္ ပူစစေႏြေန႔ေတြကို ျဖတ္သန္းသည္။  ညဘက္ေရာက္လွ်င္လည္း လမ္းေဘးဓာတ္တိုင္ေအာက္ စာအုပ္ဖတ္ရင္း ေႏြညေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ သည္။

ေႏြေပါက္လွ်င္ေတာ့ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးမွာ ပို၍ပို၍ လူ႐ႈပ္လာတတ္ေလၿပီ။ ပံုမွန္ငွားေနက်စာဖတ္သူအျပင္ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ ၍ ေရာက္လာတတ္သည့္ ကေလးေတြေၾကာင့္ စာအုပ္အငွားဆိုင္က ပိုၿပီး လူစည္လာခဲ့ေလၿပီ။ စာအုပ္အသစ္ရဖို႔အေရး ဆိုင္ရွင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးေအာင္ေပါင္းရသည္။ စာအုပ္သြား၀ယ္သည့္ ဆိုင္ရွင္ကို ကားဂိတ္ကေန သြားႀကိဳသည္။ ပါလာသည့္ စာအုပ္ေတြခ်ဳပ္ဖို႔ ဂ်ပ္စကၠဴေတြ၊ ပလတ္စတစ္လိပ္ေတြကို သြားသယ္ကူၾကသည္။

စာအုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ ဆိုင္ရွင္ေဘးမွာ ကေလးေတြက ပတ္လည္၀ိုင္းေနသည္။ ဘယ္စာအုပ္ကေတာ့ သားယူမည္၊ ဘယ္ကာတြန္းကေတာ့ သမီးအရင္ငွားမည္အသံေတြက ဆူညံေနသည္။ ဆိုင္ရွင္က စာအုပ္ခ်ဳပ္ရင္း ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္စာအုပ္ေပးရမည္ဆိုတာကို စိတ္ထဲကေန ခြဲတမ္းခ်ေနရသည္။ မျဖစ္မေန ခ်န္ထားေပးရမည္႔ အၿမဲတမ္းငွားရမ္းေနက် လူေတြအဖို႔လည္း စာအုပ္ေတြ ခ်န္တန္ခ်န္ရသည္။ ေကာင္တာအံဆြဲထဲ ၀ွက္တန္၀ွက္ရသည္။

ကေလးဘ၀ကေန တစ္ဆင့္ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ေရာက္လာျပန္ ေတာ့လည္း စာအုပ္ပိုးက မေသေသး။ သိုင္းစာအုပ္အတြဲ လိုက္ဆိုလွ်င္ လူငယ္ေတြ ႀကိဳက္မွႀကိဳက္။ ေလးအုပ္တြဲ၊ ရွစ္အုပ္ တြဲေတြကို ေဟာတစ္အုပ္၊ ေဟာ တစ္အုပ္ ဖတ္ၾကျပန္သည္။ မင္းသိခၤ၊ မင္းျမတ္သူရ၊ တကၠသိုလ္တင္ျမင္႔၊ ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီး ကုန္း)၊ ဂ်ဴး၊ မင္းလူ၊ နီကိုရဲ၊ လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)၊ လမင္းမိုမို၊ ပုညခင္၊ ရွင္မိုးစတဲ့ စာအုပ္ေတြထြက္ၿပီဆိုလွ်င္ အလုအယက္။ ဒါေတာင္စာေရးဆရာတခ်ဳိ႕ေတြက်န္ေနသးသည္။ တခ်ဳိ႕စာအုပ္မ်ိဳးဆို တစ္အုပ္တည္းႏွင့္ မေလာက္၍ ႏွစ္အုပ္၊ သံုးအုပ္ေတာင္ ထားေပးရသည္။

လူႀကီးေတြကလည္း ကေလးေတြ လူငယ္ေတြႏွင့္အၿပိဳင္ ငွားရမ္းၾကပါသည္။ စာဖတ္သက္ႏုေသးသူ၊ ၀တၳဳဖတ္ရတာ အားမရေသးသူေတြကေတာ့ လူငယ္ေတြဖတ္သည့္ စာအုပ္မ်ိဳးေတြ ေရာ သူတုိ႔ေခတ္အရ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနဆဲျဖစ္သည့္ ကလ်ာ(၀ိဇၨာသိပၸံ)တို႔၊ ရွားတို႔၊ မီကိုဇူးဇင္တို႔ တစ္ေတြကို မက္မက္ေမာေမာ ဖတ္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ ၀တၳဳဖတ္ရာကေနတစ္ဆင့္ သတင္းအေၾကာင္းအရာကို စိတ္၀င္စားသူ ေတြ၊ ရသ၀တၳဳတိုေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြ၊ အက္ေဆးေတြ ဖတ္ခ်င္သူေတြကေတာ့ လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းေတြဘက္ လွည့္ၾကသည္။

ေရႊအျမဳေတ၊ မေဟသီ၊ ကလ်ာ၊ စံပယ္ျဖဴ၊ ဓန၊ ျမန္မာ့ဓန၊ ျမားနတ္ေမာင္၊ ႐ုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာစသည့္ မဂၢဇင္းေတြ ထြက္ၿပီဆိုလွွ်င္လည္း သူ႔ထက္ငါဦးေအာင္ ငွားၾကသည္။ ဂမၻီရလိုင္းဘက္က မဂၢဇင္းမ်ားကလည္း လစဥ္ေစာေစာထြက္ေနက်ျဖစ္၍ မဂၢဇင္း    ပရိသတ္အတြက္က လည္း ဖတ္ဖို႔ရန္ အလံုအေလာက္ ပင္။

သို႔ေသာ္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ ေရႊေခတ္ေတြက ျဖင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ကာလေတြမွာ က်န္ခဲ့လို႔သြားခဲ႔ပါၿပီ။ ယခုေတာ့ မိမိတို႔ႀကိဳက္ႏွစ္ သက္စြာ စြဲလမ္းခဲ့ရေသာ ကာတြန္း ဇာတ္ေကာင္ေပါင္း မ်ားစြာသည္ လည္း ယခင္ေခတ္ထဲမွာ က်န္ခဲ့ပါေလၿပီ။ လံုးခ်င္း၀တၳဳမ်ားသည္ လည္း တစ္အုပ္စႏွစ္အုပ္စက လြဲ၍ မွန္မွန္မထြက္ႏိုင္ေတာ့။ မဂၢဇင္း   ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာ႔ အၿပီးတိုင္ျဖဳတ္သိမ္းကာ ဘ၀ဆံုးသြားခဲ႔ေလၿပီ။

ယခင္က ေန႔စဥ္စာအုပ္အ သစ္ေရာက္ခဲ့ေသာ စာအုပ္ဆိုင္ကေလးေတြမွာ ယခုေတာ့ တစ္ပတ္ေနလို႔မွ စာအုပ္အသစ္က ၁၀ အုပ္ မေရာက္ေတာ့။ စာအုပ္ဖတ္သူ နည္းပါး၍ စာအုပ္အသစ္ကမထြက္၊ စာအုပ္အသစ္ မထြက္ေတာ့ ငွားသူကမရွိ၊ ထိုသို႔လံုးလည္ ခ်ာလည္လိုက္ရင္း စာအုပ္အငွားဆိုင္ကေလးေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေႂကြလြင့္သြားခဲ့ရသည္။ ျဖဴစင္႐ိုးရွင္းလြန္းလွသည့္မိသားစုေပါင္းမ်ားစြာကို ထမင္းအိုးတည္ေပးႏိုင္ခဲ့သည့္ စာအုပ္ အငွားဆိုင္ ကေလးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြား ရသည္။

လူေတြ စာမဖတ္ၾကေတာ့ ဘူး ဆိုသည္မွာ မွန္သင့္သေလာက္ မွန္ေသာ္လည္း လံုး၀မဖတ္ေတာ့ ျခင္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မၾကာခဏ ျပဳလုပ္ေနေသာ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွ စာအုပ္အေရာင္းပြဲေတာ္မ်ား လူစည္ကားေနျခင္းအားျဖင္႔ စာဖတ္ေနၾကဆဲပဲ ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ အြန္လိုင္းေပၚမွတစ္ဆင့္ ေရာင္း၀ယ္ေနၾကေသာ စာအုပ္မ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ စာေပ၀ါသနာအုိးမ်ား ရွိေနၾကဆဲကို သတိျပဳႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၀ယ္ဖတ္တာႏွင့္ ငွားဖတ္တာ ျခားနားခ်က္တစ္ခုေတာ့ ရွိပါသည္။

ကိုယ္ပိုင္၀ယ္ဖတ္သျဖင့္  ကိုယ္ဖတ္ခ်င္သည့္ အခ်ိန္ ဖတ္၍ရေသာေၾကာင့္ မဖတ္ရေသးေသာ စာအုပ္မ်ား ပံုေနသည္ကို စာခ်စ္ သူမ်ား ႀကံဳဖူးၾကပါသည္။ စာ အုပ္အငွားဆိုင္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ အခ်ိန္တန္ ျပန္အပ္ရမည္ျဖစ္၍ ၿပီးေအာင္ ဖတ္ၾကရသည္။ ၀ယ္ဖတ္ရတာထက္ စာအုပ္မ်ားမ်ား ပိုဖတ္ျဖစ္သည္။ ဒီေနရာမွာ စာၾကည့္တိုက္က ငွားဖတ္လွ်င္လည္း  ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ စာၾကည့္ တိုက္ဆိုတာမ်ိဳးက စာေပ၀ါသနာ အိုးမ်ားမွလြဲ၍ စာဖတ္သက္ႏုေသးသူမ်ားအဖို႔သြားေလ့သြားထ နည္းပါးေလ့ရွိသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ စာဖတ္သက္ႏုေသးသူ မ်ားအတြက္ အေပ်ာ္ဖတ္အဆင့္ မွတစ္ဆင့္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ရပ္ ကြက္မ်ားထဲတြင္ စာအုပ္အငွား ဆိုင္ကေလးမ်ား လိုအပ္ေနပါ ေသးသည္။

ယခုေတာ့ စာအုပ္အငွားဆိုင္ ကေလးေတြက ေရႊထက္ရွားေလၿပီ။ က်န္သည့္စာအုပ္ အငွားဆိုင္ေလးမ်ားမွာလည္း ခပ္ယဲ့ယဲ့ျဖင့္ အသက္ဆက္ေနရသည္။ ငွားရသည့္ စာအုပ္မွတ္တမ္းက လည္း တစ္ရက္တစ္ရက္ စာအုပ္ေလးငါးဆယ္ပင္ မျပည့္ေတာ့။ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းတက္ေနေသာ စာအုပ္စင္တန္းႀကီးေတြက ကိုင္သူမဲ့ေနသျဖင္႔ ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္ေနသ ေယာင္ေယာင္။    ။

ညီညီေဇာ္

Credit - www.7daydaily.com

Open Source URL
http://www.7daydaily.com/story/106207