လည္ပင္းနီနီ ႏွလံုးသား

        ဦးထုပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္စိတ္ထားနိမ့္နိမ့္တို႔ သူ႔အလိုလို အတြဲအဖက္ျဖစ္ေန ၾကျခင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ ေျပာင္မႈေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ (ဦးထုပ္ျမင့္ျမင့္ေဆာင္းသူမ်ား)အက္ေဆးဆရာေမာင္ခိုင္လတ္၏ အက္ေဆးတစ္ ပုဒ္ပုဒ္ကိုေရြးမည္ဆိုလွ်င္ ဦးထုပ္ျမင့္ျမင့္ေဆာင္းသူမ်ား ကို ေရြးရေပမည္။ လူသိအမ်ားဆံုးႏွင့္ သူ၏ အေက်ာ္ၾကားဆံုး လည္းျဖစ္သည္။ ထန္းရိပ္ညိဳဆုလည္း ရခဲ့ ဖူးသည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ လည္းႀကိဳက္သည္။ သို႔ေသာ္ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စဥ္းစားၿပီးေနာက္ လည္ပင္းနီနီကိုေရြးလိုက္ပါသည္။ 
        လည္ပင္းနီနီသည္ ဦးထုပ္ျမင့္ျမင့္နည္းတူ ကၽြန္ေတာ္ စြဲလမ္းခဲ့ေသာ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ကာလေဒသႏွင့္ လည္း  ေလ်ာ္ညီေနသည္။
        စင္စစ္၊ လည္ပင္းနီနီသည္အေမရိကန္ အဂၤလိပ္ အီဒီယမ္ red neck ကို တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုထားေသာ စကားလံုးျဖစ္သည္။
       သည္လိုစကားလံုးတြဲေတြကို လွ ပ ေသာအက္ေဆး ေလးေတြျဖစ္ လာေအာင္ ဆရာေမာင္ခိုင္လတ္ကအား ထုတ္ေလ့ရွိသည္။ (high hat)  ကိုဦးထုပ္ျမင့္ျမင့္၊ (a snake in the grass) ကိုျမက္ထဲက ေႁမြ၊ (red neck) ကို လည္ပင္းနီနီစသည္ျဖင့္။ ကၽြမ္းက်င္ေသာ  လက္လွည့္ဆရာ၏ လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ ပ၀ါ စေလးျဖစ္လိုက္၊ ႏွင္းဆီ ပန္းေလးျဖစ္ လိုက္၊ ေတာင္ပံဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္ေနသည့္ ခိုျပာ ေလးတစ္ေကာင္ျဖစ္လိုက္ႏွင့္။ အက္ေဆးဆရာႏွင့္ လက္လွည့္ ဆရာတို႔တြင္ တူညီမႈတစ္ခုရွိ္မည္ထင္သည္။
      လက္လွည့္ဆရာက သက္မဲ့ပစ္ၥည္းမ်ားကိုသက္ရွိ အ ျဖစ္ေျပာင္း လဲျပတတ္သည္။ အက္ေဆးဆရာကစကားလံုးမ်ားကို အနက္က်ယ္၍ လွပေသာ အေတြးအျမင္ အ ျဖစ္ထုဆစ္ျပတတ္သည္။ ဤသည္ကို ေစာေၾကာ ဆင္ ျခင္ၾကည့္ပါမည္။
                                       xxx

      အက္ေဆးဆရာက ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ကႏၱာရဟူေသာ စကားလံုးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ကို စ၍ဖမ္းစားခဲ့ပါသည္။
       ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚဆိုသည္မွာ စိမ္းလန္း ေသာ စိုက္ခင္း မ်ားႏွင့္ ေျမဆီေျမႏွစ္တို႔ ျပည့္၀စိမ္းစိုရာေနရာျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုေန႔ရက္မ်ားက သူက်င္လည္ျဖတ္သန္းခဲ့ ရသည္မွာ အင္း အိုင္ေခ်ာင္းေျမာင္း၊ တမံတို႔ ႏွင့္ေ၀းလ်ားေသာ၊ ေျခာက္ေသြ႔ေသာ ကြင္းက်ယ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ လြင္တီးေခါင္ေခါင္ ျဖစ္ေသာ ကႏၲာရ လိုေနရာျဖစ္သည္။ျမစ္ ၀က၊ြန္းေပၚကႏၲာရဟုသူကဆိုသည္။ 
        အက္ေဆးဆရာသည္ လြယ္အိတ္ တစ္လံုးႏွင့္ရြာစဥ္ လည္၍ ေက်းရြာသားမ်ား ႏွင့္ ေပ်ာ္၀င္ေစးကပ္ေနခဲ့သူ ျဖစ္သည္။             ေက်းေတာသားမ်ားႏွင့္ သားခ်င္းေဆြမ်ိဳးကဲ့သို႔ ကၽြမ္း၀င္ရင္းျခာေန ခဲ့သူျဖစ္သည္။
      ခ်ိဳးျဖဴ၊ဒဟတ္ကုန္း၊ ေညာင္မုတ္ဆိတ္ စေသာရြာတို႔သည္ လမ္းပန္း ခက္ခဲမႈ ေၾကာင့္ အလြန္အလွမ္းကြာေ၀းၿပီး သီးျခား ကမၻာတစ္ခုစီကဲ့သို႔ ရပ္တည္ေနခဲ့သည္၊ သည္ႏွစ္ သည္ေနရာမွာေညာင္မုတ္ဆိတ္ ရြာ တည္ရွိေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ႏွစ္တြင္ ေညာင္မုတ္ဆိတ္ရြာ ရွိခ်င္မွရွိမည္၊ ပို၍ ေရၾကည္ေသာ၊ ျမက္ခင္းစိမ္းေသာ၊ လယ္ ေျမသစ္မ်ားဆီသို႔ ရြာလံုးကၽြတ္ ေျပာင္းေရႊ႕ တတ္သည္။ ထိုေနရာ၌ ေညာင္မုတ္ဆိတ္ အမည္သာက်န္ေကာင္း က်န္မည္။ရြာ ေတာ့မက်န္ရစ္ခဲ့ဟု ဆိုသည္။
     ထိုေက်းရြာသားတို႔သည္ တီဗီမရွိ၊ ကက္ဆက္မရွိ၊ တယ္လီဖုန္းမရွိ၊ ဘုရားစင္ မရွိ၊ေျခသုတ္ဖံုမရွိ၊ မနာလို၀န္တိုမႈႏွင့္စဥ္း လဲမႈမရွိ၊ အတင္းအဖ်င္းမရွိ၊ ပကတိရိုးသား ႏံုျခာေသာ၊ ေရာင့္ရဲလြယ္ေသာ၊ သည္းခံ ေသာရြာသားမ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
      သူသည္ေက်းရြာသားမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ ၀င္လိုက္ ၿမိဳ႕ေပၚျပန္ေရာက္လာလိုက္ႏွင့္ ကူးသန္းသြားလာရင္း ရြာသားမ်ား၏ဆက္ ဆံေရးတမန္သဖြယ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ေျမစာရင္းဌာန၊ သစ္ေတာဌာနတို႔ႏွင့္ ေက်းရြာသားမ်ားအၾကား ေပါင္းကူး ေပး သူ၊ ျပႆနာအခက္အခဲမ်ားကို ေျပေလ်ာ့ ေအာင္၊ ေျဖာင့္ျဖဴးေအာင္ေျဖရွင္း ကူညီေပး သူျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူ႔နာမည္က အရာရာ ဖြင့္ႏိုင္သည့္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္လာခဲ့ သည္။ သူသည္ ထိုေက်းရြာသားမ်ားက ခင္မင္ႏွစ္လိုေသာ၊ အားကိုးရေသာ ပုဂ္ၢိဳလ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
       အက္ေဆးဆရာက လည္ပင္းနီနီကို ထိုသို႔ခင္းက်င္းခဲ့ပါသည္။
       သူသည္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မဟုတ္ သည့္တိုင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ စစ္စစ္ တစ္ ေယာက္ကဲ့သို႔ ေက်းရြာသားတို႔၏ အားကိုး အားထားျပဳရေသာ သူျဖစ္႐ံုမွ်မက ၿမိဳ႕ေပၚ ဌာနမ်ားႏွင့္လည္း ကၽြမ္း၀င္ရင္းႏွီးကာ အ ထိုက္အေလ်ာက္ၾသဇာရွိသူ၊ ေျပာေရးဆို ခြင့္ရွိသူျဖစ္လာ ခဲ့သည္ဟုဆိုပါသည္။
       သူသည္ ေက်းရြာသားတို႔၏ အလွဴ အတန္း၊ ရွင္ျပဳ၊ မဂၤလာေဆာင္ တို႔ကို တ ေလးတစား ဖိတ္ၾကားခံခဲ့ရသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့စြာ သြားေရာက္ခ်ီးေျမွာက္ ခြင့္ႀကံဳ ရသည္။
       သည္တြင္ အက္ေဆးဆရာက အ ေတြ႔အႀကံဳ တစ္ခုကို ေျပာျပပါသည္။ထူး ျခားဆန္းျပားလွသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုအေတြ႔အႀကံဳ(အျဖစ္အပ်က္)ကေလးမွာ ရင္ခုန္လြမ္းေမာစရာ လွပေန ပါသည္။
       ပဥ္ၨင္းခံရွင္ျပဳ အလွဴရွိရာ ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္းသို႔ ရြာ လူႀကီးႏွစ္ဦးႏွင့္ အတူ သြားခဲ့စဥ္က ျဖစ္သည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းသို႔မေရာက္မီ ကိုက္ ၃၀၀ ခန္႔ အကြာတြင္ ရႊံ႕ ဗြက္ေျမာင္းႀကီး ကာဆီးေန သည္။ ကူးစရာတံတားမရွိ၊ ခုန္ကူးလို႔လည္း မရ။ ရႊံ႕ေျမာင္းႀကီးက ၁၂ ေပေလာက္ က်ယ္သည္။ အလွဴသြားျခင္းျဖစ္၍ ၀တ္ ေကာင္းစားလွမ်ားလည္း ၀တ္ထားသည္။ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားလည္းပါသည္။ သူတို႔အတြက္ ဧရာမျပႆနာႀကီးျဖစ္ေနသည္။
         ႀကံရာမရႏွင့္ဟိုသည္ ေမွ်ာ္ၾကည့္ ေတာ့ ဟိုဘက္ေျမာင္းအစပ္မွာ ၀ါးပိုးလံုး ႀကီးတစ္လံုးကိုေတြ႕သည္။ ထို၀ါးပိုးလံုးႀကီး ကို ေျမာင္းေပၚခ်လွ်င္ ကူးႏိုင္မည္ သူတို႔ သိသည္။ သို႔ေသာ္ ၀ါးပိုးလံုးႀကီးကို ဘယ္သူ သြား ယူမလဲဆိုတာ ျပႆနာျဖစ္သည္။ေၾကာင္ ကိုဘယ္သူျခဴဆြဲေပးမလဲဆိုေသာ ျပႆနာေလာက္ႀကီးက်ယ္သည္။သူတို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။
        ထိုစဥ္ သူတို႔ေနာက္နားသို႔ မိန္းက ေလးတစ္ဦးလာရပ္သည္။ အသက္ ၂၀ အ ရြယ္။ အသားညိဳညိဳ၊ ဖိနပ္မပါေသာ္လည္း ၀တ္ေကာင္းစားလွမ်ား ၀တ္ထားသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ သြားမည့္ပံု ရွိသည္။ လူႀကီးမင္းမ်ားႀကံရာမရ ျဖစ္ေန တုန္းမွာပဲ မိန္းကေလးက လြယ္လင့္ တကူ ေျဖရွင္းေပး လိုက္သည္။ အက္ေဆးဆရာက သည္လို ေရးျပ ထားသည္။ 
    “ဦးတို႔ခဏေနဦး၊ သမီးအရင္ကူးသြား မယ္ဟု” ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ခါးမွလံုခ်ည္ ေလးကိုျဖည္းေလးစြာ ခၽြတ္ယူၿပီး လ်င္ျမန္ ေသသပ္စြာေခါက္လိုက္ပါသည္။ ၿပီး ေျမ ေပၚမွာ အသာအယာ ခ်လိုက္ပါသည္။အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးႏွင့္ ေျမာင္းထဲ ဆင္းသြား၊ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔တက္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ၀ါးပိုးလံုးကို သယ္ယူ ကာ ေျမာင္းေပၚသို႔ ပစ္တင္ေပးသည္။ ၀ါးလံုးကို ၿငိမ္သက္ေအာင္ အတန္ၾကာျပဳျပင္ၿပီးမွ သည္ဘက္ကမ္းသို႔ ျပန္ကူးလာသည္။ သူ႔ ေျခသလံုး အထိရႊံ႕ေတြေပက်ံလ်က္။
       သည္အျဖစ္အပ်က္ (event)  က ေလးကို အက္ေဆးဆရာက လက္စြမ္းျပ ေရးသြားခဲ့သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ မြန္ ၀န္ႀကီးဗညားဓလ၏ ဗ်ည္းႏြဲ႔တို႔ စီးခ်င္း ထိုးပြဲကို ၾကည့္ရသလို ဖ်တ္ခနဲဖ်တ္ခနဲ ရႊင္ သြက္ေနသည္။  လွလည္းလွပသည္။ ရင္ခုန္ စရာ လည္းေကာင္းသည္။ ခ်စ္စရာလည္း ေကာင္းသည္။ အက္ေဆး ဆရာသည္ ႏံုျခာ ေသာ္လည္း ႐ိုးသားေသာ၊ ျဖဴစင္ေသာ၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္ သက္ဖြယ္ရာျဖစ္ေသာ ေက်း ေတာသူေလး၏ စရိုက္သဘာ၀ ကိုေဖာ္ျပ ရာမွ သူက်င္လည္ျဖတ္ သန္းလ်က္ရွိ သည့္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ကႏ္ၱာရမွ ေက်းရြာသားတို႔ ၏ စိတ္ရင္းျဖဴျဖဴကို လွပစြာျခယ္ သလိုက္ ျခင္းပဲျဖစ္ပါသည္။
       အက္ေဆးဆရာႏွင့္အတူအလွဴလာသည့္ ဦးကံညြန္႔က မ်က္လံုးေပၚ လက္အုပ္ကာ ဟဲ့၊ ေအာင္ၿငိမ္းသမီးျမညိဳလားဟု ေမးသည္။ ဟုတ္တယ္အဘရဲ႕ ျမညိဳပါဟု လံု ခ်ည္ကိုျပန္၀တ္ရင္း ရယ္ရယ္ေမာေမာေျဖ သည္။ ဦးကံၫြန္႔က ဆုေတြတစ္သီ ႀကီး ေပးသည္။ ရႊံ႕တစ္စက္မွ် မေပမက်ံဘဲ ဘုန္း ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ သူတို႔ေရာက္ သည္။
       အက္ေဆးဆရာသည္ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ ႏွင့္ မည္သူ႔ကိုမဆို ကူညီဖို႔ ၀န္မေလးေသာ၊ အနစ္နာခံေသာ၊ ရွက္ရြံ႕ဟန္ေဆာင္မႈ ကင္း ေသာ၊ အလြန္ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္ေသာ၊ ႏြား ေက်ာင္းေနေသာ၊ ရြာလယ္မွာ လမ္း ေလွ်ာက္ေနေသာျမညိဳကို မၾကာခဏ ေတြ႔ ရတတ္သည္။ အလွဴမဂၤလာ၊ သာေရး နာေရးေတြမွာ ႀကံဳရာက်ဖမ္း ကူညီလုပ္ ကိုင္ေပးေနသည္ကို အေတြ႔ရအမ်ားဆံုးျဖစ္ သည္ဟု ဆိုသည္။ ျမညိဳကို စာမွတတ္ရဲ႕ လား သံသယျဖစ္စရာရွိသည္။ အေမကို ရွာေဖြလုပ္ေကၽြးေနသူေလးဟု သိရျပန္ သည္။
 အက္ေဆးဆရာသည္ ေက်းရြာ လူ ႀကီးမ်ားႏွင့္ ညွိႏိွဳင္းကာ ျမညိဳတို႔သား အမိ အတြက္ လယ္သံုးဧကကို ဖန္တီး ရွာေဖြ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ျမညိဳတို႔လယ္သံုးဧက ပိုင္ သြားခဲ့ၿပီ။ ထိုညက ျမညိဳ သူ႔ကိုလာ၍ လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့သည္။ သည္ေတာ့မွ ျမညိဳဆိုေသာ မိန္းကေလးကို အနီးကပ္ ၾကည့္ျမင္ခြင့္ႀကံဳသည္။အက္ေဆးဆရာက ျမညိဳကိုသည္လို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ျပန္ပါသည္။
         ျမညိဳ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားမွာ မာ ေက်ာတုတ္ခိုင္ကာ အားအင္ျပည့္၀ သန္ စြမ္းေၾကာင္းယံုမွားစရာမရွိ။ ခႏၶာကိုယ္မွာလည္း က်စ္လ်စ္ေျပျပစ္လွသည္။ အထူး ျခားဆံုးကေတာ့လည္ပင္း။ လည္ပင္းက ေတာ့ ေၾကးနီေရာင္လွိဳင္းထေနသည္။ သနပ္ခါး လိမ္းက်ံထားသျဖင့္ မသိသာေသာ္ လည္း ပင္ကိုယ္အတိုင္းဆိုလွ်င္ ညိဳေသာ အသားအရည္ေပၚမွာ ေၾကးနီေရာင္စြန္း ကြက္ေနေပလိမ့္မည္။
           ဆရာေမာင္ခိုင္လတ္၏ အက္ေဆး သည္ သည္အထိ အက္ေဆးမျဖစ္ေသးပါ။အေကာင္းစားစကားလံုးမ်ားကို ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္သဖြယ္ ေသသပ္တိရိ စြာ သံုးႏွဳန္း၍ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကို ျခယ္ မွဳန္းခဲ့သည္မွအပ အက္ေဆးျဖစ္ၿပီဟူ ၍ မည္သို႔မွ်မဆို သာႏိုင္ေသးပါ။သို႔ေသာ္-သူက ကၽြမ္းက်င္ေသာ လက္လွည့္ဆရာ ျဖစ္သည္။ ကၽြမ္းက်င္ေသာ အက္ေဆး ဆရာျဖစ္သည္။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို စကားလံုးတစ္လံုး အကူအညီျဖင့္ အက္ေဆးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျပသြားသည္။
          အက္ေဆးတစ္ပုဒ္၏ အခရာ ျဖစ္ေသာ အေတြးစဥ္တစ္ခုထဲသို႔ စာဖတ္သူူကို ဆတ္ခနဲေခၚယူသြားသည္။
          အေမရိကန္အဂၤလိပ္စကားမွာ red neck  ဆိုေသာေ၀ါဟာရ တစ္လံုးရွိေလ သည္။ လံုးခ်င္းအဓိပ္ၸာယ္က လည္ပင္းနီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဓိပ္ၸာယ္အျပည့္အစံုကို အေမရိကန္ေ၀ါဟာရအဘိဓာန္က red neck ပညာမဲ့ေတာင္ယာသမား၊ ေနပူမ ေရွာင္မိုးရြာမေရွာင္ ေန႔စဥ္ အလုပ္ ၾကမ္း လုပ္ရသူ လို႔ဖြင့္ဆိုထား ေလသည္ဩ
        အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရ၍ ေၾကးနီေရာင္ သမ္း ေနေသာျမညိဳ၏ လည္ပင္းနီနီကို red neck စကားလံုးႏွင့္ ေရာေမႊလိုက္ျခင္းျဖင့္ အက္ေဆးနယ္နိမိတ္ထဲသို႔ ႐ုတ္ခ်ည္းဆြဲ သြင္းလိုက္ျခင္းပဲျဖစ္တန္ရာသည္။ အက္ ေဆးဆရာက ဆက္၍ခရီးႏွင္ပါသည္။
       အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ ေတာ့ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာပင္။ ကိုယ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ထိုး ႏွက္ေသာအခါ စကားတင္းဆို သံုးစြဲ ေသာ အေလ့ရွိပါသည္။မသိနားမလည္ဘဲ ထင္ ရာစြဲသန္သူမဲဆႏ္ၵရွင္ေတြဆီကသာ(လည္ ပင္းနီေတြဆီကသာ) မဲရတဲ့ပါတီလို႔စကား စစ္ထိုးေလ့ရွိသည္-
       ေျပာရလွ်င္ ျမညိဳ၏လည္ပင္းနီနီႏွင့္ အေမရိကန္အဂၤလိပ္စာလံုးတြဲ red neck သည္ ေ၀ါဟာရအားျဖင့္ ဆက္စပ္ေသာ္ လည္း အနက္အဓိပၸာယ္အားျဖင့္ ေသြဖည္ ေနသည္။ ဆန္႔က်င္ေနသည္။ ျမညိဳ၏ လည္ပင္းနီနီက ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုစရာျဖစ္သည္။ red neckု ကၿပိဳင္ဘက္ပါတီခ်င္း ပညာ သား ပါပါႏွင့္ခ်ိဳးဖဲ့လိုက္သည့္ စကားလံုး ျဖစ္သည္။ ထပ္တူျပဳလို႔မရ။႐ူပကအလကၤာ မျဖစ္။
       သို႔ေသာ္  ေမာင္ခိုင္လတ္က သူသည္ ပါးနပ္ေသာ လက္လွည့္ ဆရာျဖစ္ေၾကာင္း ျပသလိုက္ပါသည္။
        ျမညိဳ။ လည္ပင္းနီနီမိန္းကေလး။ရိုးသားေျဖာင့္စင္းေသာ၊ ဟန္ေဆာင္မႈကင္း ေသာ၊ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ၊ နိစ္ၥဓူ၀ ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ အလုပ္ၾကမ္း လုပ္ရသူကေလး။ သည္လိုဖြင့္ဆိုလွ်င္ မွား အံ့မထင္ပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့လည္ ပင္း နီနီမိန္းကေလး ၏ႏွလံုးသားသည္ ႏွလံုးသားမဟုတ္ဆိုတာပဲျဖစ္သည္။
        ႏွလံုးသားသည္ ႏွလံုးသားမဟုတ္ ဆိုေသာ ဘိုဆန္ဆန္အသံုး မ်ိဳးကို ေမာင္ခိုင္ လတ္က မၾကာမၾကာ လုပ္တတ္ပါသည္။
        ျမညိဳတို႔လို လည္ပင္းနီနီတို႔၏ ႏွလံုး သားသည္ သာမန္ႏွလံုးသားမ်ိဳးမဟုတ္။အ႐ိုးသားဆံုး၊ အျဖဴစင္ဆံုး၊ အနက္ရွိဳင္း ဆံုး၊ ႏွစ္လုိဖြယ္ရာ အေကာင္းဆံုး၊ ျမတ္ႏိုး ၾကင္ နာ အပ္ေသာႏွလံုးသား မ်ိဳး ျဖစ္ေၾကာင္း အက္ေဆးဆရာက လိွဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ သတိျပဳေစ လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါသည္၊
                               xxx

           လည္ပင္းနီနီကို (ၾသဂုတ္/၂၀၀၂) မေဟသီမဂ္ၢဇင္းတြင္ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပ ခဲ့ပါသည္။ေ၀းခဲ့ပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္သည္ ေရြး ေကာက္ပြဲက်င္းပရန္ (-)ရက္သာလိုေတာ့ သည္ဟု ႏႈိးေဆာ္ေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ ပါ သည္။ 
         ကၽြန္ေတာ္စြဲလမ္းခဲ့၊ ႏွစ္သက္ခဲ့ေသာ အက္ေဆးႏွစ္ပုဒ္တြင္ ဦးထုပ္ျမင့္ျမင့္ ေဆာင္းသူမ်ားကို  ေရြးခ်ယ္သင့္ပါလ်က္ လည္ပင္း နီနီကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းမွာ အခါ ကာလႏွင့္လည္းေလ်ာ္ညီေနေသာေၾကာင့္-ဟုဆိုခဲ့ပါသည္။
       စင္စစ္ ဦးထုပ္ျမင့္ျမင့္က အခြင့္ထူး ခံသူတို႔ အေၾကာင္းကိုဖြဲ႔ေသာ အက္ေဆး ျဖစ္သည္။ ခ႐ိုနီအေၾကာင္းကိုဖြဲ႕ေသာအက္ ေဆးျဖစ္သည္။ လည္ပင္းနီနီက ႐ိုးသား ေျဖာင့္စင္းေသာ၊ အႏွိမ္ခံရေသာ၊ အႏွိပ္ ကြပ္ခံရေသာ ပညာမဲ့၊ ေျမမဲ့၊ ယာမဲ့၊ ေတာင္ ယာသမားတို႔အေၾကာင္းကို ဖြဲ႕ေသာအက္ ေဆးျဖစ္သည္။ 
        ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ စာနာခံစားတတ္သူမ်ား ျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္ လည္ပင္း နီနီကို သာ ေရြးခ်ယ္ရေပလိမ့္မည္။  
                                                         
ေမာင္ရင့္မာ (ေက်ာင္းကုန္း)

ေခတ္ရနံ႔မဂၢဇင္း၊ ေအာက္တုိဘာလထုတ္မွ
ဆရာေမာင္ရင့္မာ(ေက်ာင္းကုန္း)ရဲ ့အက္ေဆးကို
ေခတ္ရနံ႔ မဂၢဇင္း Facebook Page မွ 
ျပန္ကူးယူေဖာ္ျပသည္။