 |
| Photo - google image |
ငါဟာ
ငါမျဖစ္ခဲ့ဘူးဆုိရင္
တြမ္အင္န္ဂ်ယ္ရီ ျဖစ္ခ်င္တယ္။
ဘယ္သူကလုိက္လုိက္
ဘယ္သူကေျပးေျပး
အားလုံးကုိအျပဳံးေဆး ေကၽြးေနရရင္
ျပတ္သြားတဲ့လက္ေတြ ျပန္ဆက္မယ္။
ကြဲသြားတဲ့ေခါင္းေတြ ျပန္ေကာင္းမယ္။
ဆယ္ေပါင္တူႀကီးနဲ႔ထုျပီး
ပုသြားေတာ့လည္း ျပန္ရွည္မယ္။
နာက်င္ရလြန္းလုိ႔
ထြက္သြားရတဲ့ၾကယ္ေတြလည္းပဲ
ျပန္လည္ခ်ိတ္ဆြဲေတာက္ပမယ္။
တြမ္အင္န္ဂ်ယ္ရီဆုိတာ
အေျမွာက္ထဲထည့္ပစ္ခံရျပီး
ျပန္လာႏုိင္ၾကတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြပဲ။
သုခမိန္လႈိင္
ကဗ်ာေရးတဲ႔လူရဲ့အေတြးကုိအရမ္းသေဘာက်တာပဲ
ReplyDeleteကုိယ္တုိင္လဲ အဲဒီကာတြန္းကုိ ကေလးဘ၀က စျပီးခုထိၾကိဳက္ေနတုန္း