၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔မွာ ကြၽန္မရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးျဖစ္သူ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ သမီးေလး ‘ဆူဇန္’ (Suzanne) ဟာ လူ မဆန္ေလာက္ေအာင္ ရက္စက္တဲ့နည္းနဲ႔ အသတ္ ခံခဲ့ရပါတယ္။ လူမဆန္ေလာက္ေအာင္ ရက္စက္တဲ့ နည္းနဲ႔သတ္ခဲ့တာျဖစ္တဲ့အျပင္ လူသားလူသတ္ သမားတစ္ေယာက္က သတ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ၀ိညာဥ္ ေလာကသား (သရဲ) တစ္ေယာက္က သတ္ခဲ့တာ လို႔ေတာင္ ယူဆစရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခက္တာက အဲဒီ သရဲဟာ အဲဒီေလာက္ ေခတ္မီသလားဆိုတာ ေမး ခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေန႔ညေန ၆ နာရီမွာ ကြၽန္မနဲ႔ ခင္ပြန္းျဖစ္ သူတုိ႔က ညစာစားပဲြတစ္ခု သြားစရာရွိလို႔ သမီးေလး ကို အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီညစာစားပဲြကို သမီးေလးကိုပါ ေခၚသြားလို႔ရေပ မယ့္ သမီးေလးက မလိုက္ခ်င္လို႔ ထားခဲ့ရတာပါ။ သမီးေလးအေၾကာင္းျပတာက အိမ္စာေတြ လုပ္ရ ဦးမွာမို႔ မလိုက္ေတာ့ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ကြၽန္မကေတာ့ သမီးေလး မလိုက္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းရင္းကို သိပါ တယ္။ အိမ္စာေတြရွိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ သူ စဲြလမ္းေနတဲ့ အင္တာနက္ေပၚက ‘ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္’ (facebook) လူမႈေရး၀က္ဘ္ဆိုက္ကို လက္မလႊတ္ ခ်င္တာက အဓိကအေၾကာင္းရင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္’ လူမႈေရး၀က္ဘ္ဆိုက္ဟာ ဆယ္ေက်ာ္ သက္အရြယ္ကေလးငယ္ေတြကို အရမ္းကို စဲြလမ္း ေစပါတယ္။ ဓာတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြ တင္ေပးႏိုင္ သလို မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း ‘စာ႐ိုက္ၿပီး စကားေျပာျခင္း’ (chatting) လုပ္လို႔ရပါတယ္။ သမီးေလးဟာ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္’ အသံုးျပဳၿပီး မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စာ႐ိုက္ စကားေျပာတာကို ည ၈ နာရီကေန ၁၀ နာရီအထိ လုပ္ေလ့ရွိတာ ကြၽန္မ ေလ့လာသိရွိထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း သမီးေလး မလိုက္ခ်င္တာကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ၿပီး သူ႔ကို အိမ္မွာထားခဲ့တာျဖစ္ ပါတယ္။ ခါတိုင္းလည္း သူ႔ကို အဲဒီလို အိမ္မွာထား ခဲ့တာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေနထိုင္တဲ့ရပ္ ကြက္က လူရည္သန္႔ၿပီး ျပႆနာႀကီးႀကီးမားမား မျဖစ္ဖူးပါဘူး။ ကြၽန္မတို႔အိမ္ကလည္း ခိုင္ခန္႔လံုၿခံဳ တာမို႔ သမီး တံခါးဖြင့္မေပးရင္ ဘယ္သူမွ အိမ္ထဲ မ၀င္ႏိုင္ပါဘူး။ တယ္လီဖုန္းလည္း ရွိတာမို႔ တစ္ခု ခု ထူးျခားရင္ ရဲကို ဖုန္းဆက္တိုင္ၾကားလို႔လည္း ရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း သူ႔ကို တစ္ေယာက္ တည္း စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခဲ့ၾကတာပါ။
ညစာစားပဲြဟာ ည ၁၀ နာရီေလာက္မွာ ၿပီးဆံုး သြားပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အိမ္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၁၁ နာရီ ထိုးေနပါၿပီ။ သမီး ေလး အိပ္ေနေလာက္ၿပီလို႔ ယူဆလို႔ လူေခၚေခါင္း ေလာင္း မႏွိပ္ေတာ့ဘဲ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ကြၽန္မတို႔ ဘာသာ ေသာ့ဖြင့္၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕တံ ခါးက ၀င္၀င္ခ်င္း ဖိနပ္ခြၽတ္ခန္းရွိပါတယ္။ ကြၽန္မ တို႔က အျပင္သြားတဲ့ဖိနပ္ေတြကို အိမ္ထဲမွာမစီးပါ ဘူး။ ဧည့္သည္ေတြကိုေတာ့ ဖိနပ္စီး၀င္ခြင့္ျပဳထား ေပမယ့္ ကြၽန္မတို႔ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့ ဖိနပ္ခြၽတ္ခန္း မွာ ဖိနပ္ခြၽတ္၊ စင္ေပၚတင္ အိမ္တြင္းစီးဖိနပ္ေတြ ေျပာင္းစီးၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ ေတြဟာ ပံုမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုဖိနပ္လဲစီးတာ မွာ ကြၽန္မက အရင္ၿပီးသြားၿပီး ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ေႏွးေနပါတယ္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ ကြၽန္မဟာ ဖိနပ္လဲ ၿပီးၿပီးခ်င္း ဖိနပ္ခြၽတ္ခန္းရဲ႕ဘယ္ဘက္မွာရွိတဲ့ဧည့္ ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး အိမ္ထဲ၀င္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီေန႔က်ေတာ့ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္း အဲဒီလို ၀င္သြားရမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနသလိုလို ျဖစ္ေနပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းတံခါးလက္ကိုင္ဖုကို ကိုင္ ၿပီး လွည့္ဖြင့္လိုက္မလား၊ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ လိုက္အ လာကို ေစာင့္မလားဆိုၿပီး ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနပါတယ္။ဒီလိုျဖစ္တာ သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ က ကြၽန္မ ေက်ာနားေရာက္လာတာမို႔ ဧည့္ခန္း တံခါးကို လွည့္ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ တံခါးပြင့္သြားတာ နဲ႔ ထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ဧည့္ခန္းထဲကျမင္ကြင္းကို ရွင္းရွင္း လင္းလင္းႀကီး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ကြၽန္မဟာ လန္႔သြားတဲ့စိတ္ေဇာအဟုန္နဲ႔ ေအာ္ဟစ္လိုက္ဖို႔ ပါး စပ္ဟလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကြၽန္မ ရဲ႕ေနာက္ေက်ာမွာရွိေနတဲ့ခင္ပြန္းျဖစ္သူက သူ႔လက္ ဖ၀ါးတစ္ဖက္နဲ႔ ကြၽန္မပါးစပ္ကို ပိတ္ပစ္လိုက္တဲ့ အတြက္ အသံထြက္မလာေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္မျမင္ ရတဲ့ျမင္ကြင္းကို ကြၽန္မေယာက္်ားလည္း ျမင္လုိက္ ပံုရပါတယ္။ သူက ကြၽန္မနားနားမွာကပ္ၿပီး တီးတိုး ေလသံနဲ႔ ေျပာလာပါတယ္။
“သတိထား ဟန္နီ၊ သတိႀကီးႀကီးထားစမ္း၊ စိတ္ကို မလႊတ္လိုက္နဲ႔၊ သမီးကို သတ္တဲ့လူသတ္ သမားဟာ အိမ္ထဲမွာပဲ ရွိေနႏိုင္တယ္”
ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေယာက္်ားေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသမီး ေလး ‘ဆူဇန္’ ဟာ ဧည့္ခန္းအလယ္မွာ ေသြးသံ ရဲရဲနဲ႔ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ လဲက်ေသဆံုးေနတာျဖစ္ပါ တယ္။ ေယာက္်ားက ဆက္ၿပီး တီးတိုးေျပာပါတယ္။
“ဟန္နီေရ၊ မင္း ဒီဖိနပ္ခြၽတ္ခန္းမွာ ေနခဲ့၊ အိမ္ေရွ႕တံခါးကိုလည္း အသင့္ဖြင့္ထား၊ ကိုယ္ အိမ္ ထဲကို ၀င္သြားမယ္၊ လူသတ္သမားကို အခန္းတိုင္း မွာ ရွာမယ္၊ တစ္ခုခု ထူးျခားရင္ မင္းၾကားရေအာင္ ကိုယ္ အသံကုန္ဟစ္ၿပီး ေျပာမယ္၊ အဲဒီေကာင္ကို ကုိယ္ တိုက္ခိုက္မယ္၊ ကိုယ္႐ႈံးရင္ေတာ့ မင္း ထြက္ ေျပးၿပီး ပတ္၀န္းက်င္မွာ အကူအညီေတာင္းေပ ေတာ့”
“ျဖစ္ပါ့မလား ကိုရယ္”
ကြၽန္မ စိုးရိမ္မိပါတယ္။
“အခုကတည္းက ကြၽန္မတို႔ အျပင္ထြက္ၿပီး အကူအညီေတာင္းရင္ မေကာင္းဘူးလား”
ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ကူးကို ေယာက္်ားက ပယ္ခ်ပါ တယ္။
“မျဖစ္ဘူး၊ လူသတ္သမား လြတ္သြားႏိုင္ တယ္၊ ကိုယ္ေျပာတဲ့အတိုင္းသာလုပ္”
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း သူဟာ ကြၽန္မရဲ႕ပါးစပ္မွာ အုပ္ ထားတဲ့လက္ကိုလႊတ္၊ ကြၽန္မကိုလည္း ေနာက္ကို တြန္းပို႔ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ ၀င္သြားပါတယ္။ သူဟာ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္သြားၿပီး သမီးရဲ႕အေလာင္းကို တစ္ ခ်က္ပဲ ၾကည့္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ တျခားအခန္းေတြ ဘက္ဆီ ထြက္ သြားတာမို႔ သူ႔ကို ကြၽန္မ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ ေသ ခ်ာတာက သူ တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္ ရွာေန ေတာ့မွာပါ။ သူဟာ တိုက္ခိုက္သတ္ပုတ္မႈ ပညာ ရပ္တစ္ရပ္ကို ေလ့က်င့္ထားတာမို႔ သူ႔ကိုယ္သူ အရမ္းယံုၾကည္ပါတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ လူသတ္ သမားက သူ႔ကို အလစ္အငိုက္ တိုက္ခိုက္သြားမွာ ကို စိုးရိမ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေစာင့္ ဆိုင္းေနခဲ့ေပမယ့္ သူ႕ဆီက ဘာအသံမွ ထြက္မလာ ခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္မ စိုးရိမ္ေနတာက သမီးေလးနဲ႔ သူ ဘ၀တူ ျဖစ္သြားမလားလို႔ပါ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္မ လည္း ေလာကထဲ ဆက္မေနေတာ့ဘဲ အဲဒီလူသတ္ သမားကို သူေသကိုယ္ေသ အေသရင္ဆိုင္ေတာ့ မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီလိုဆံုးျဖတ္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္မေယာက္်ား ဟာ ျမင္ကြင္းထဲ ျပန္ေပၚလာပါတယ္။ ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္လာတာပါ။ သူဟာ ဘာတိုက္ခိုက္မႈမွ လုပ္ခဲ့ပံုမေပၚပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျခပစ္လက္ပစ္နဲ႔ အရမ္းကို စိတ္ဓာတ္က်ေနပံုေပၚပါတယ္။ သမီးေလး ရဲ႕အေလာင္းနားမွာရပ္ၿပီး ကြၽန္မရွိေနတဲ့ဧည့္ခန္း တံခါး၀ကို လွမ္းၾကည့္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို လွမ္းေခၚပါတယ္။
“၀င္လာခဲ့ေတာ့ ဟန္နီရယ္၊ အိမ္ထဲမွာ ဘယ္ သူမွမရွိဘူး …”
ကြၽန္မကို ေခၚၿပီးတာနဲ႔ သူဟာ သမီးေလးရဲ႕ အေလာင္းေဘးမွာ ထိုင္ခ်ၿပီး တ႐ႈတ္႐ႈတ္နဲ႔ ငိုေန ပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္မ သိလိုက္ပါၿပီ။ သူက လူသတ္ သမား ရွာမေတြ႕တာနဲ႔ စိတ္ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ၿပီဆိုတာ ကို။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မက စိတ္ကို ျပန္တင္းရေတာ့မွာ ေပါ့။
ကြၽန္မက ငိုေနတဲ့ခင္ပြန္းျဖစ္သူကို ဆဲြထူၿပီး “ကိုယ္ ရဲစခန္းကို ဖုန္းဆက္ပါ၊ အျမန္ဆံုး ဆက္ ပါ၊ ၿပီးမွ ဆက္ငိုခ်င္ ငိုပါ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူ သတိျပန္၀င္သြားၿပီး ဧည့္ခန္းေထာင့္က တယ္ လီဖုန္းရွိရာကို ထြက္သြားပါတယ္။
ကြၽန္မဟာ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့သမီးေလး ရဲ႕အေလာင္းနားမွာ မခ်ိတင္ကဲ ရပ္ေနရင္းက ဧည့္ ခန္းေဆာင္စားပဲြေပၚမွာ သမီးေလးရဲ႕ ‘လက္ပ္ေတာ့’ က ပြင့္လ်က္သားရွိေနတာကို မ်က္စိေထာင့္စြန္းက ေန လွမ္းျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ သမီးေလး က ‘လက္ပ္ေတာ့’ ကို သူ႔အိပ္ခန္းထဲမွာမသံုးဘဲ ကြၽန္မတို႔ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ရင္း ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ သံုးေနခဲ့တာကိုး။ ကြၽန္မဟာ ဧည့္ခန္းေဆာင္စားပဲြ ရွိရာကို သြားၿပီး ‘လက္ပ္ေတာ့’ ကို ၾကည့္လိုက္ ပါတယ္။ ‘လက္ပ္ေတာ့’ မွာ သမီးေလးရဲ႕ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ စာမ်က္ႏွာက ပြင့္လ်က္သားပါ။ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ႔ အျပန္အလွန္ စကားေျပာထားၾကတဲ့ ‘ခ်က္’ အကြက္ကလည္းပြင့္ လို႔။
ကြၽန္မဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာခဲ့ၾကတဲ့စာ ေၾကာင္းေတြကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ သမီး ေလးရဲ႕နာမည္က ‘ဆူဇန္၁၃’၊ တစ္ဖက္က ေကာင္ ေလးရဲ႕နာမည္က ‘ခ်စ္လူငယ္၆၉’ တဲ့။ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္က ေအာက္ပါအတိုင္း စကားေျပာခဲ့ၾကပါ တယ္။ ၾကည့္ရတာ ဒီေန႔မွ စျဖစ္တဲ့သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ တူပါတယ္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ အိုး-မင္းဓာတ္ပံု ၾကည့္လိုက္တာ အေတာ္လွတာပဲ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ တကယ္လား၊ မင္း အဲဒီလို ထင္သလား။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မင္းက လွပတဲ့ဆံပင္ေတြ ကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားေသးတယ္။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မင္းက မ်က္လံုးလွလွ တစ္စံုကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားေသးတယ္။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ဒါေတာ့ အားလံုးက ေျပာၾကပါတယ္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ၿပီးေတာ့ မင္းက ႏွာေခါင္းလွလွေလးကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားေသးတယ္။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ဟုတ္လား၊ ဒါဆို မဆိုးဘူးေပါ့။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ၿပီးေတာ့ မင္းက လည္တိုင္လွလွေလးကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားေသးတယ္။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ အိုေက၊ ကြၽန္မလည္း အဲဒီလိုပဲ ထင္ေနတာ။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ၿပီးေတာ့ မင္းက လွပတဲ့ကိုယ္လံုးေလးကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားေသးတယ္။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ အာ- အင္း- ဒါကေတာ့။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ၿပီးေတာ့ မင္းက လွပတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသးတယ္။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အတြင္းက ကလီစာေတြအားလံုးဟာ လွပေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ ငါ ေလာင္းရဲတယ္။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ဘယ္လိုေျပာလိုက္တယ္၊ ကလီစာေတြဟုတ္လား၊ ကလီစာေတြက ဘယ္လိုလုပ္ လွမွာလဲ၊ နင္ ေပါက္ကရေတြ မေျပာနဲ႕ေနာ္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ငါ မင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ကလီစာေတြကို ၾကည့္ခ်င္တယ္ဟာ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ နင္ အ႐ူးပဲ၊ ေတာ္ၿပီဟာ၊ ဂြတ္ဒ္ဘိုင္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ငါ မင္းရဲ႕ရင္ကိုခဲြၿပီး မင္း ရဲ႕ကလီစာေတြကို ၾကည့္ခ်င္တယ္ဟာ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ေတာ္ပါေတာ့၊ ေတာ္ပါ ေတာ့၊ ဆက္မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ငါ မင္းရဲ႕ကလီစာေတြကို လက္နဲ႔ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ။
-ဆူဇန္၁၃ ။ ။ နင္ ငါ့ကို ေၾကာက္စရာေတြ ေျပာမေနနဲ႔ေနာ္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉။ ။ ငါကေလ၊ မင္းရဲ႕ရင္ကို ခဲြ ၿပီးသြားတာေတာင္မွ အထဲက မင္းရဲ႕ကလီစာေတြ ကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆဲြထုတ္ေပးမွာပါ။
ဆူဇန္၁၃။ ။ နင္ အဲဒီလို ေပါက္ကရေတြ ဆက္ေျပာေနရင္ ငါ ရဲတိုင္လိုက္မွာေနာ္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉။ ။ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ မွာ စကား ေျပာေနတာ ရဲက ဘယ္လိုလုပ္အေရးယူႏိုင္မွာမို႔ လို႔လဲ၊ မင္းဟာ ရယ္စရာ အေတာ္ေျပာတတ္တာပဲ၊ ငါ ေျပာျပမယ္၊ မင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ကလီစာ ေတြကို ရင္ခဲြၿပီး ထုတ္ၿပီးရင္ အဲဒီကလီစာတစ္ခု ခ်င္းကို ငါက ယုယုယယ နမ္း႐ႈတ္ေပးမွာပါ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ေတာ္ေတာ့။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မင္းရဲ႕ အူေတြကိုလည္း ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးမယ္လို႔ ငါ အာမခံ ပါတယ္။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ နင္ ႐ူးေနလား။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ၿပီးေတာ့ ငါက မင္းရဲ႕ ကလီ စာေတြနဲ႔ နာရီတခ်ဳိ႕ ေဆာ့ကစားေနဦးမွာ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ငါ နင့္ကို ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ သူ ငယ္ခ်င္းစာရင္းကေန ထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ဆူဇန္
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ဆူဇန္
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ဆူဇန္
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ဆူဇန္
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ နင္ ဘာေျပာခ်င္ေသးလို႔လဲ။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မင္းရဲ႕ ေသြးေတြနဲ႔ ငါ ေရ ခ်ဳိးခ်င္တယ္လို႔ေျပာခ်င္တာ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ နင္ဟာ အ႐ူးပဲ၊ တကယ့္ အ႐ူးအစစ္ပဲ။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ အဲဒီအ႐ူးက မင္းကို ျမင္ေန ႏိုင္တယ္ ဆူဇီ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ဘယ္လိုလုပ္ျမင္မွာလဲ၊ ငါ့ ဆီမွာ Web Cam မွ မရွိတာ။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ အဲဒါေတြ မလိုဘူး၊ ငါက မင္းကို ျမင္ကိုျမင္ေနရတာ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ေကာင္းၿပီ၊ နင္ ငါ့ကို ျမင္ ေနရတယ္ဆိုရင္ ငါ ဘယ္မွာလဲဆိုတာလဲဆိုတာ ေျပာၾကည့္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မင္းရဲ႕ အိမ္ထဲမွာေလ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ဒါေတာ့ နင္ ေျပာမွလား၊ ငါက အိမ္ထဲမွာမေနလို႔ ဘယ္မွာ သြားေနရမွာလဲ၊ ေသခ်ာေအာင္ေျပာေလ။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မင္းက မင္းရဲ႕အိမ္ထဲက ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနၿပီး ဧည့္ခန္းေဆာင္ စားပဲြမွာ ‘လက္ပ္ေတာ့’ တင္ထားရင္း ငါနဲ႔ စကား ေျပာဖို႔ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ သံုးေနတယ္ေလ။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ဘုရားေရ၊ အဲဒါကေတာ့ ကြက္တိပဲ၊ နင္ ဘယ္လိုသိေနတာလဲ။ ငါ နင့္ကို ေၾကာက္သြားၿပီဟာ၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ ေနာက္မွ ေတြ႕ ၾကမယ္ေနာ္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မရပ္လိုက္နဲ႔ဦး ဆူဇန္
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မရပ္လိုက္နဲ႔ဦး ဆူဇန္
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မရပ္လိုက္နဲ႔ဦး ဆူဇန္
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ မရပ္လိုက္နဲ႔ဦး ဆူဇန္
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ရပ္လိုက္ပါရေစေတာ့၊ ငါ နင့္ကို အရမ္းကို ေၾကာက္ေနပါၿပီ။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ဆူဇန္- ငါ့ကို တကယ္ ရပ္ခိုင္းေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ‘နင္ ဘယ္မွာလဲ’ ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးေပး။ အဲဒါဆို မင္းရဲ႕ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ သူငယ္ခ်င္းစာရင္းထဲကပါ ထြက္ေပးလိုက္မယ္။
ဆူဇန္၁၃ ။ ။ ေကာင္းပါၿပီ၊ ငါ ေမးေပးပါ့မယ္၊ ‘နင္ ဘယ္မွာလဲ’ ဟင္။
ခ်စ္လူငယ္၆၉ ။ ။ ငါက အခု နင္ထိုင္ေနတဲ့ ဆိုဖာေနာက္မွာပဲ ရွိေနတာ။
သမီးေလးနဲ႔ သမီးေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ခ်စ္လူ ငယ္၆၉တို႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္စကားေတြကို ဖတ္ၿပီး သြားတဲ့ကြၽန္မအတြက္ စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေသခ်ာတာက သမီးေလးကို သတ္၊ ကလီစာေတြကို ထုတ္ထားခဲ့သူဟာ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ ထဲကသူငယ္ခ်င္း ‘ခ်စ္လူငယ္၆၉’ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ‘ခ်စ္လူငယ္၆၉’ ကုိ ဘယ္လို အေရးယူမွာလဲ။
သမီးေလးရဲ႕ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ စကားေျပာမွတ္တမ္းကို ကြၽန္မ ဖတ္ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေယာက္်ား ျဖစ္သူ ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္တဲ့ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္ေတြ အိမ္ထဲ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ တာ၀န္အရ သမီးေလးရဲ႕အေလာင္းကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျခင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ ဆိုင္ရာသဲလြန္စမ်ား ရွာေဖြျခင္းေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါ တယ္။ ကြၽန္မ အျပည့္အစံုဖတ္ထားၿပီးခဲ့တဲ့ သမီး ေလးရဲ႕ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ စာမ်က္ႏွာေပၚက အျပန္အလွန္ စကားေျပာမွတ္တမ္းေတြကိုလည္း ျပခဲ့ပါတယ္။ ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္ေတြဟာ ရရွိထားသမွ်အခ်က္အလက္ေတြ နဲ႔ တရားခံေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေရး ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ယေန႔အထိ မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။
ဒါဆိုရင္ သမီးေလးက သရဲတေစၦေတြက သတ္ ျဖတ္တာကို ခံခဲ့ရတာလား။ ကြၽန္မ စဥ္းစားမရတာက သမီးေလးကို သတ္ခဲ့တဲ့သရဲတေစၦတစ္ေယာက္ ေယာက္က အဲဒီေလာက္ေတာင္ ေခတ္မီေနလို႔လား။ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ သံုးႏိုင္ေနလို႔လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ‘ေဖ့စ္ဘြတ္’ သံုးစဲြေနတဲ့ကေလးေတြ သတိထားႏိုင္ေအာင္ ကြၽန္မရဲ႕ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိ တင္ျပသင့္တယ္ထင္လို႔ တင္ျပလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။
ခြန္လႈိင္း ရွာေဖြတင္ဆက္သည္။
Source : Internet
Credit - manawmayajournal
Open Source URL
http://manawmayajournal.com/facebook-သံုးတဲ့-သရဲ-ခြန္လႈိင္း/
No comments:
Post a Comment